Graduatietoren - Salinental openluchtinhalator

Met 1,3 kilometer aan hellingen, waterwielen en motorkanalen is het Salinental de grootste nog bewaarde zoutziederij van Europa. Hier waait het hele jaar door een frisse zeebries met de zoute lucht.

Hier, waar de Nahe door een indrukwekkende bergketen stroomt, werd 400 jaar geleden zout gewonnen. Er zijn talrijke zoutbronnen in de Nahe-vallei. De pekel heeft een zoutgehalte van ongeveer 1,5%. Zout werd er 270 jaar uit gewonnen. Het doel was om het zoutgehalte in de pekel te verhogen tot 26%. De graduatietorens waren hiervoor een cruciale tussenstap. In de 18e eeuw vond baron von Beust het proces uit om druppels te sorteren. De pekel sijpelde naar beneden op grote rekken met sleedoornhagen. Door de natuurlijke verdamping nam het zoutgehalte toe. De pekel werd zeven keer met waterwielen opgepompt en liep langzaam naar beneden. Na een week kon een zoutgehalte van 15 tot 20 graden worden bereikt. De pekel kwam vervolgens van het afstudeerhuis naar de kookinstallatie, waar het zout werd geproduceerd.

De omgeving van het afstudeerhuis nodigt uit tot verpozen en de frisse wind om je neus te laten waaien. In de buurt van de graduatietoren is het fris en aangenaam in hete zomers - tot acht graden koeler in de schaduw en bovenal waait er een vochtige bries. De graduatietorens zijn ook een kolossaal airconditioningsysteem in een sierlijk landschap. Inademing op de galerijen is bijzonder effectief en aantrekkelijk.

Tegenwoordig komt het zoute water uit een 500 m diepe bron in het Salinental. Het voedt de graduatietorens, het openluchtinhalatorium in het kuurpark met de pekelverstuiver, de thermale baden en het gezondheidscentrum Crucenia.