De oprichting van de synagoge in de Synagogengasse in het begin van de 19e eeuw weerspiegelt de wens om de joodse gemeenschappen een eigen ruimte voor bijeenkomsten en diensten te bieden, vergelijkbaar met die van de protestantse en katholieke gemeenschappen. De synagoge, die volgens de opnamen van Anton Stüber op 19 maart 1825 werd voltooid en ingewijd, is een voorbeeld van de architectonische ontwikkeling van joodse gebedshuizen vóór het midden van de 19e eeuw. De bouwstijl, die romaanse en barokke elementen verenigt, toont de aanpassing aan de uitdrukkingsvormen van christelijke kerken uit die tijd, voordat er een specifieke en herkenbare synagoge bouwstijl ontstond. De bijna vierkante structuur met een grote zaal en een zadeldak dat parallel aan de Synagogengasse loopt, evenals aparte ingangen voor vrouwen en mannen, getuigen van de sociale en religieuze praktijken van die tijd. De geprofileerde zandstenen console aan de binnenzijde, bedoeld voor kaarsen en kandelaren, benadrukt het centrale belang van het rituele gebruik van de synagoge.
De geschiedenis van de synagoge in Sprendlingen is een fascinerend voorbeeld van de verandering en het behoud van joods erfgoed. Oorspronkelijk vanwege financiële beperkingen slechts spartaans ingericht, onderging het gebouw rond 1900 een eerste restauratie, die het in een kleurrijk en waardig huis van aanbidding transformeerde. De beslissing van de monumentenzorgautoriteiten in 1984 om de synagoge te beschermen, benadrukt het belang ervan als cultureel en historisch monument. De gemeenschap verwierf het gebouw in 1996 om een geschikte locatie voor culturele evenementen te kunnen behouden.
