De bouw van dit landhuis komt over het algemeen overeen met de bouw van de andere adellijke huizen in Saulheim. Het herenhuis is 36 meter lang, heeft twee verdiepingen met renaissancevensters en een gebogen puntgevel aan de achterkant die naar het oosten gericht is. Het hele landgoed strekte zich uit tot aan de Mühlbach, in het oosten tot aan de Eisenborn en gedeeltelijk tot aan de Heileckergasse. Aan de oostkant was er een visvijver die zijn in- en uitstroom had naar de Mühlbach. Het gebouw werd grotendeels opgetrokken met veldstenen uit de wijk Saulheim van de "Steinkaut". Gebrande baksteen was in die tijd nog niet beschikbaar en bestaande steengroeven lagen op een lastige afstand. De binnenplaats van het kasteel werd, zoals de meeste adellijke binnenplaatsen, omsloten door een stenen boogpoort en versierd met een kapsteen. In 1803 kocht prof. Johannes Baptist Neeb uit Mainz het landgoed of kocht het op een veiling na een aanbeveling van zijn oude vriend Heinrich Fölix.
