Tussen 1880 en 1913 werd de Pestalozzischool in drie bouwfases opgericht. De versnelde groei van de gemeente tot aan de Eerste Wereldoorlog maakte de geleidelijke uitbreiding van de school noodzakelijk. Het oudste deel bevindt zich in het zuidelijke deel van het diepe perceel. Vanaf de straat is de representatieve gevel van het in 1912/13 in neoclassicistische vormen gebouwde deel zichtbaar. Midden in de sluitsteen boven de rondboogportal verschijnt het beeldhouwkunstige portret van de pedagoog Heinrich Pestalozzi, met daarboven een allegorisch reliëf dat kinderen met een bijen- en een vruchtenmand voorstelt. Oorspronkelijk bevond zich op de begane grond een volkbad. Vanuit de ruime hal op de begane grond, waar een van zitbanken omringde wandfontein van marmer is geplaatst, komt men in zeven klaslokalen.
Voor de bouw van de Pestalozzischool moest de barokke herberg "Zum Ochsen" plaatsmaken, die begin 18e eeuw de residentie was van Anton Otto von Cloß. De keurvorstelijke kolonel had zich na het beëindigen van zijn militaire carrière in Nieder-Ingelheim gevestigd en geleidelijk een landgoed van meer dan 100 morgen verworven. In zijn testament hielp hij veel gemeentes met armenstichtingen. In Nieder-Ingelheim werd de jezuïetenmissie opgericht, die dagelijks voor armen en reizigers 30 kreuzers en een brood uitdeelde. De liefdadigheidsinstelling heeft bestaan tot de inflatie na de Eerste Wereldoorlog.
