De Judengasse was eeuwenlang het centrum van de joodse woonwijk in Mainz. In 1662 beperkte een decreet van de Maatschappelijke keurvorst Johann Philipp von Schönborn de woonruimte van de joodse bevolking tot deze steeg, die aan beide uiteinden met poorten werd afgesloten.
Eerder waren na een lange afwezigheid weer joodse gezinnen in de stad neergestreken. Hun verblijf was tijdelijk en gebonden aan betalingen van beschermingsgelden. Toen hun economische aanwezigheid groeide, ontstonden er steeds meer spanningen. Als gevolg hiervan werden de rechten van de joodse bevolking beperkt: Slechts een beperkt aantal gezinnen mocht blijven, de handel werd gereguleerd, en het wonen buiten de vastgestelde steeg was verboden.
In de loop der tijd ontstond er door de beperkte ruimte een dichtbebouwde wijk met smalle, meerlaagse huizen. Later werd het woongebied uitgebreid met twee parallel lopende stegen. In 1684 werd daar een synagoge gebouwd. Rond 1790 woonden er ongeveer 540 joodse mensen in Mainz – net iets minder dan één procent van de stedelijke bevolking.
Pas in 1768 werd het joodse gezinnen weer toegestaan om ook buiten de afgesloten wijk te wonen.
