ALFONS "Klasse"

„Dat ik naar Duitsland ben gekomen, was toeval“, zegt Alfons. „Dat ik ben gebleven, niet.“ Sinds
meer dan drie decennia woont „de favoriete Fransman van de Duitsers“ (FAZ) hier, in „het land van dichters
en loodgieters“, zoals Alfons zijn tweede thuis graag noemt. Het was bedoeld als een kort avontuur. Maar toen
kwam het leven ertussen: Alfons is verliefd geworden - op Duitsland, op de Duitsers. „Klasse!“ is de titel van zijn
nieuwste, inmiddels achtste avondvullende theaterstuk. Het is een liefdesbrief geworden - en tegelijkertijd een
dringende wake-up call.
De wake-up call geldt niet alleen voor zijn publiek. Aanvankelijk was het meer gericht op een klas, die Alfons
bij toeval bezocht, om met de jongeren te discussiëren. Maar: „Sommige jongeren zeiden in het begin helemaal niets“, vertelt Alfons over deze eerste ontmoeting. „Van sommigen hoorde ik toen: ‘ons land
werkt niet!’, van anderen: ‘het ligt aan de democratie - we moeten iets anders proberen!’.
Sommigen herkenden echter ook heel snel: ‘Voor dictaturen is er geen proefles!’. Dit alles heeft
me erg geraakt.” Dus worden één, toevallige bezoek snel ontelbare, heel bewuste
gesprekken en discussies. Dankzij de vasthoudendheid van Alfons, dankzij een geweldige lerares - en dankzij heel
veel jongeren, die snel hun „maakt-mij-niet-uit“-houding afschudden en samen met Alfons op
zoek gaan: naar de wortels van onze democratie, de waarde van tolerantie, naar het cement dat
dit land bij elkaar houdt - en ook naar de uiterst sympathieke eigenschappen van zijn bewoners.
„Lieve Duitsers, jullie zijn echt geweldig - maar dat merken jullie niet!“ Emmanuel Peterfalvi, zoals „Alfons“ in
het echt heet, lacht wat ongelovig: „Een mooi voorbeeld: compromissen - dat kunnen jullie echt goed!“,
zegt hij, met een brede glimlach, maar met volle ernst. „Jullie vinden het misschien niet sexy, maar het is fantastisch: jullie lossen
problemen op door met elkaar te praten. Dat is niet normaal, kijk eens om je heen! In Frankrijk,
bete kent ‘compromis’ hetzelfde als ‘compromitteren’ - en niemand wil dat! Maar bij jullie betekent het
woord iets heel anders: tegemoetkoming, behulpzaamheid, samen. Ik weet dat jullie dit als
voor vanzelfsprekend beschouwen, maar dat is het niet: vriendelijkheid als fundament van de samenleving - dat is een
geweldige prestatie!”
Mensenliefde - deze houding behoort tot de DNA van Alfons zoals de teckelblik en de geamuseerde
glimlach in de mondhoeken. In 2021 ontving Peterfalvi, inmiddels uitgerust met een Duits-Frans
dubbeldiploma, het Bundesverdienstkreuz voor zijn verdiensten voor tolerantie, humaniteit en
volkerenbegrip. Of het nu op marktplaatsen, televisie schermen of theater podia is: Het
samenbrengen van mensen is zijn levensdoel. En wordt steeds meer een bovenmenselijke
taak, gezien de heersende filterbubbel-fanatisme, popster-populisten en broze
brandmuren. „Toen ik meer dan dertig jaar geleden in Duitsland aankwam, was dit een pantoffeldemocratie: goed georganiseerd, routineus, gezellig - en ongelooflijk stabiel. Vandaag is dat anders: de
fundament, dat wankelt!“ Geen reden om weer weg te gaan - integendeel.
In „Klasse!“ fungeert Alfons, op zijn onnavolgbare manier, als reparateur van de verouderde
bruggen over de kloven in onze samenleving. Warmhartig, geestig en geweldig vooruitziend vertelt hij
over zijn schoolbezoeken, hij onderzoekt de waanzin van de wereld en doet een beroep op de sterker van de mensen.
En daarbij laat Alfons, de cult-verslaggever, gepassioneerde verhalenverteller en fluffy-filosoofer, geen
twijfel bestaan waarom het zijn roeping is geworden om weer naar school te gaan: „Ik voel dat
deze jonge generatie iets te zeggen heeft - dat is goed, tenslotte is zij de basis van de toekomst. Maar
ze zegt het niet, omdat ze zich niet gehoord voelt - en dat is dramatisch.“ Zijn intense gesprekken hebben
effect, in beide richtingen: ze zijn de basis voor Alfons’ zojuist opgerichte „Grand-Mère
Stichting“, waarmee uit zijn schoolbezoeken een echt democratie-project moet groeien. En ze
zijn de aanvulling voor dit nieuwe programma: „Hoe controversieel de discussies ook zijn, in één ding zijn
we aan het eind altijd eens: We moeten weer meer met elkaar praten en leren beter naar elkaar te luisteren.
Dus: Laten we beginnen - de tijd van de pantoffeldemocratie is voorbij!”

Deuren openen om 19.00 uur, aanvang 20.00 uur, tickets via Ticket Regional en alle bekende voorverkoopadressen.